siedzę sobie

nareszcie

zatrzymałam się

czynności odrywają mnie od bycia

i żywej istoty

zajęta organizowaniem rzeczywistości 

gubię ją

w oceanie ciszy

morzu spokoju

robię nic

trwam

zasłuchana 

zapatrzona

zaprzestana

trwam

we mnie wrze

mimo, że ukryte

w oddali 

na poboczu

z daleka

nich nikt się nie zbliża
krucha jestem
i bezbronna
jeszcze

won!