dziecko we mgle

choroba
zmienia
podporządkowuje myśli i czyny
wypełnia świat

była częścią mnie, mną
a życie pomiędzy

przemknęło mi dziś, że mogę być zdrowa
Boże, co ja zrobię?
jak mam żyć zdrowa?

jestem jak dziecko we mgle
czekam aż opadnie

będę sobie wyobrażała, że widzę słońce,
przedzierające się przez mgłę,
że widzę drogę, jasno oświetloną
idę nią

będę się modliła

a jeśli nie minie
życie nie jest pomiędzy

jestem życiem

postrzeganie

jestem swoim katem i oprawcą
zewnętrznych nie potrzebuję

zatrzymałam się w biegu
robię nic
oglądając, czytając i leżąc
słucham wewnętrznego sędziego, który nie pozwala mi być
jest niestrudzony w biczowaniu
dawno go nie słyszałam

bliskie relacje uległy poprawie
nie skupiam się na tym co na zewnątrz
słyszę go

marzę o tym, żeby być
poddać się życiu bez oporu
płynąc z nurtem
nie pod prąd
słyszeć i słuchać, co ciało do mnie gada
działać i czynić co w zgodzie ze mną jest

żyć

leniwa rzeka

światła domu
jak drogowskazy w ciemności
bezpieczeństwo
na wyciągnięcie ręki
drżenie ustało
przestałam być
rwącym strumieniem
jestem jak
leniwa rzeka
ustał żelazny ucisk
mogę oddychać
nie ogranicza mnie fizyczność
(przez chwilę)
myśli biegną swobodnie
są wolne
z ciałem niezwiązane
jestem wolna
(przez chwilę)
wytchnienie
spełnienie
cisza i spokój
kocham ten stan
kocham ten stan

jestem

umarłam
byłam w piekle
żyłam życiem, którego nie czułam
przeszłam przez czyściec
gdzie oddech bolał
życie było cierpieniem
zaklęta w kamieniu
twarda jak skała
bezwolna
bez czucia
bez tchu

teraz jestem
oddycham
czuję
jestem wolna
lekka

mój miły

zagubiłam się mój miły 

na drodze do ciebie

zagubiłam się

żyć próbowałam

życie bez ciebie to śmierć

umarłam

długo w śmierci byłam

konałam

patrząc na siebie z zewnątrz

pokochałam siebie

z martwych powstałam 

i jestem mój miły

najsłodszy

jestem istnieniem

tchnieniem

chwilą

cieniem

wytchnieniem

schronieniem

znużeniem

oczyszczeniem

złością

furią

radością

przejawem

jestem

mój miły

żywa