pole do mnie gada

Robię kawę w socjalnym, i tak sobie mówię, ach jakbym chciała takiego malutkiego cudu. A przed chwilą listonosz był u nas i pomyślałam sobie, żeby mi coś powiedział. I co się dzieje - zagląda do socjalnego i pyta: Czy widziała pani 50 twarzy Grega? No to chyba muszę przeczytać coś Grega Bradena. Roman przysłał mi po warsztatach w Warszawie Boską matrycę.
A w boskiej matrycy jest o lustrach, a to dla mnie.

wystarczą mi 2 ręce

A jeśli to ja zlepić mam ten świat
Wystarczą mi dwie ręce
A jeśli to my
Ty do środka wpuść
Nie trzeba nam nic więcej
A jeśli to ja zlepić mam ten świat
Wystarczą mi dwie ręce
A jeśli to my
Ty do środka wpuść mnie

Marika a jeśli to ja - to dzisaj usłyszałam po matrycwaniu koleżanki i ciąg dalszy
https://www.youtube.com/watch?v=BcKb5Wq6JC8

Myślałeś porozmawiam z nią jutro
To będzie trwać krótko
Zgubiłeś gdzieś tę myśl
Teraz przekładasz z dnia na dzień
Jak śliwka w czekoladzie
Na razie toniesz w tym
I pod warstwą cukru,
Tam ukrywasz ból swój
Otwórz serce
Łagodnie połóż na dłoni
Jest taka siła której nie da się poskromić

Miłość zabierze samotność
Miłość, ona zabierze strach
Miłość zabierze samotność
Miłość, ona zabierze strach

A jeśli to ja zlepić mam ten świat
Wystarczą mi dwie ręce
A jeśli to my
Ty do środka wpuść
Nie trzeba nam nic więcej
A jeśli to ja zlepić mam ten świat
Wystarczą mi dwie ręce
A jeśli to my
Ty do środka wpuść mnie

pokój nr 9

tu zaczyna się i kończy świat
pomiędzy jednym a drugim oddechem
jesteś blisko
chcę bliżej, mocniej, więcej
chcę ciebie
w tobie się chcę przeglądać
budzić i zasypiać

oswajam lęk i brak zaufania

zdjęcie: Anonymous ART of Revolution, https://www.facebook.com/217265875028974/photos/o.362231420471759/858483270907228/?type=1

światy równoległe

widzę jak idziesz do mnie
pada i świeci słońce
tęcza
pomost pomiędzy światami
łączą się
słyszę wpasowujące się elementy
kliknięcia
pasujący wzór
niespokojna lewa ręka
zmienia kod rzeczywistości
to już
dzieje się teraz

ludzie psy

czarną mam duszę
z psami gadać tylko mogę
przemieniam się nocą
ciało jak ubranie zrzucam
i biegnę z nimi w ciemność
gdzie skowyt, chrzst, gęsta ślina
odwieczna ucieczka i pogoń

czarną mam duszę
śpiewam pieśni, głos więźnie mi w gardle
tańczę, plączą mi sie nogi, upadam
wyzwolić sie nie mogę
wstaję i biegnę
gdzie skowyt, chrzęst i gęsta ślina
odwieczna ucieczka i pogoń

teraz jest mrok

gdzie jesteś
zostawiłam światło w oknach
gdybyś szukał drogi
umieram

chcę ciebie z powrotem
chcę siebie z powrotem
gdzie jesteś

nie widzę światła, nie wiem, w którą iść stronę
tonę w mroku, drogi znaleźć nie mogę
nie mam już sił

ktoś ścieżki zamienił, w umyśle pomieszał
ukrył znaki
gdzie jesteś?

w ciemności

Suniemy przez ciemność naszą starą lochą. Jedziemy do domu po kolejnym dniu przedzierania się przez rzeczywistość.
Nagle z tyłu rozlega się głos, który rozdziera ciszę.
- Mamo - czuję, że nie robię tego, do czego jestem stworzony.
- ? - zamurowało mnie, matko co mam odpowiedzieć?
- Próbuj synu, różnych rzeczy, sprawdzaj, czy to jest to, do czego jestes stworzony - uff, pojawiła się odpowiedź.
Myśli pojawiające się znikąd, zwerbalizowane i ułożone w słowa, cud :D