Asia na skraju

tak bardzo zmęczona

bałam się, bo gdy myślałam o życiu

myślałam, że nie chcę umierać, nie chcę umrzeć

nie przychodziło, że chcę żyć

i ta prawda była dla mnie straszna

trudna do zniesienia,

jak to możliwe, że nie chcę żyć

a jednak

przedwczoraj jadąc samochodem

płakałam

poczułam wdzięczność, że żyję

wczoraj nieśmiało pojawiło się

że chcę żyć

takie delikatne i lekkie

jak babie lato

jest jeszcze we mnie

brzmi

Boże ratuj mnie...
Niech będzie wola twoja...

za to mogę spać od 3 dni
przestałam się budzić o 3.30
co za ulga